Կարծիքներ

С теплотой и благодарностью вспоминаю своего командира генерала А. Арутюняна . Редчайшей души человек, заботливый, но строгий начальник. Меня свела с ним судьба более плотно в городе Ош, в нашем знаменитом 860 ОМСП. Афганистан, это целая эпоха в судьбе солдата и офицера. Командир всегда очень бережно относился к солдатам и офицерам, для него жизнь наших военнослужащих была превыше всего. А если случалось , что полк нес боевые потери, то он переживал за каждого погибшего как за своего сына. Благодаря слаженному действию всех подразделений и служб полк с честью выполнял поставленные задачи. Прекрасный организатор, психолог, знаток человеческой души, Командир создавал такой прекрасный микроклимат в полку, что офицеры и солдаты не могли его подвести. В процессе прохождения службы в Афганистане и солдаты и офицеры набирались боевого и жизненного опыта и в этом огромную помощь нам молодым оказывал Командир, мы всегда чувствовали его плечо, мы всегда знали , что в трудную минуту он придет на помощь. Мне запомнились его прощальные слова когда он провожал нас домой небольшую группу офицеров \"Беликов у тебя в полку был лучший педагогический коллектив\", это оценка труда коллектива офицеров, прапорщиков, сержантов и солдат 6 роты. Очень печально , что наш Командир так рано ушел из жизни. Вечная память. С благодарностью командир 6 роты 860 ОМСП ( 08.1979г.- 30.05.1981г.) Сергей Беликов.

860 ОМСП, 2 МСБ - химик инструктор, с начала июня 1980 г. по середину сентября 1982 г. Мы все имели честь служить в этом полку. И только один человек имеет право сказать - Я КОМАНДОВАЛ ЭТИМ ПОЛКОМ.

Հավերժ փառք քեզ պարոն գեներալ

Փառապանծ զորավար, ով երբեք չթաքնվեց իր անբասիր ծառայությամբ վաստակված ուսադիրների ետևում, երբեք թիկունքում անձնական հարցեր չլուծեց, երբեք չխուսափեց մարտադաշտում, հանուն նորանկախ Հայրենիքի և ազատագրվող Արցախի, զորավարական իր ողջ փորձառությունն ու ռազմավարական տաղանդը, Աֆղանստանում մոջահեդներին ահ ու սարսափ տարածող իր մարտական ոգին ներդնելու, և իր ներկայությամբ յուրաքանչյուր դիրքում և ռազմավարական և քաջալերող ներդրումը բերելով հանուն ընդհանուր հաղթանակի.... Ուսադիրներ չէր փնտրում, նոր աստղերի համար ոմանց համար ոչ իր մարտական ընկերներին էր վարկաբեկում, ոչ էլ իշխանություններին էր հաճո դառնում: Վաստակաշատ, նվիրյալ զորավար, ավանդական Հայ օջախի հայր, մեծատառով Հայ, և ի վերջո առնականության խորհրդանիշ մեծ Մարդ Հիշատակդ միշտ փառավորում, հպարտությամբ է լցնում Քեզ երբևէ, թեկուզ կարճ ժամանակով Քեզ ճանաչած յուրաքանչյուր մարդու: Հոգիդ թող շարունակի ճախրել Հայոց երկնակամարում, նոր ոգի և անպարտելիություն ներշնչելով Քո և Քո մարտական ընկերների սրբազան առաքելությունը շարունակող և Հայոց պետականությունն ու ազգի անվտանգ կենսագործունեությունը պաշտպանող յուրաքանչյուր Հայ զինվորականի... Հերոսներին երբեք չեն ողբում, և չեն ասում ողորմի, հերոսներին, անգամ հիշատակի խոսք ասելուց վայել է մեկ բառ... ՓԱՌՔ....